Wprowadzenie
Fstab wziął swoją nazwę od file system table, czyli tabela systemu plików. Ten plik konfiguracyjny możemy znaleźć w niemal każdym Linuksie w folderze /etc/. Tylko w Solarisie ma on nieco inną nazwę - vfstab. Aby sprawdzić, czy przypadkiem nie siedzisz na Windowsie i masz fstab w systemie, wpisz w konsoli:
sudo gedit /etc/fstabPowinien się otworzyć plik tekstowy z listą partycji i przyporzdkowanymi do nich parametrami. Właściwie wiele nazw jest zamienianych na UUID (ang. Universaly Unique Identifier), czyli unikalny identyfikator nadawany każdej partycji.
Układ zawartości pliku
Plik fstab ma ściśle określony układ zawartości i w przypadku niektórych błędów nasz system może się już więcej nie uruchomić poprawnie. Warto zatem wykonywać każdą czynność bardzo dokładnie.
Przykładowa linijka definiująca montowanie danego systemu plików wygląda następująco:
/dev/sda1 /mnt/Media ext3 defaults 0 0/dev/sda1 - Partycja, jaka będzie montowana w systemie. Zamiast tej nazwy może być także podawane UUID partycji.
/mnt/Media - Katalog w systemie, gdzie będzie montowana partycja. Za taki katalog może służyć właściwie dowolne miejsce.
ext3 - System plików, jaki znajduje się na montowanej partycji. Inne możliwe wartości to na przykład: ntfs, swap, reisers, auto.
defaults - Opcje montowania, w tym przypadku domyślne.
0 - Częstotliwość archiwizacji partycji programem dump.
0 (ostatnie) - Kolejność sprawdzania partycji przez program fsck.
Opcje montowania
Parametry, jakie ustalamy podczas montowania partycji, to właściwie najtrudniejsza część modyfikacji pliku fstab. Jest ich kilka, opiszę zatem najważniejsze:
auto i noauto - Określa, czy partycja ma być montowana automatycznie podczas uruchamiania systemu czy nie.
user - Pozwala na montowanie partycji zwykłemu użytkownikowi.
nouser - Pozwala na montowanie partycji wyłącznie użytkownikowi root.
ro - Montuje partycję w trybie tylko do odczytu (ang. Read Only)
rw - Montuje partycję w trybie do odczytu i zapisu (ang. Read-Write)
defaults - Montuje partycję z domyślnymi parametrami. Należą do nich: rw, suid, dev, exec, auto, nouser, i async.
Montowanie partycji NTFS z Windowsa
Znamy już podstawowe polecenia, można zatem zabrać się za automatyczne montowanie partycji NTFS stosowanej w systemach Windows. Aby dodać nową partycję do montowania, umieszczamy jedynie odpowiednią linijkę na końcu pliku fstab. Przykładowe polecenie pozwalające na zapis i odczyt z takiej partycji wygląda następująco:
/dev/hdc1 /media/windows/hdc1 ntfs-3g defaults,user,locale=pl_PL 0 2Sama znajomość tego polecenia niewiele nam jednak da, gdy nie znamy ścieżki partycji NTFS. W tym przypadku jest to /dev/hdc1, równie dobrze jednak może być to zupełnie inna lokalizacja. Do sprawdzenia, jaką ścieżkę, można użyć na przykład programu Gparted służącego do formatowania partycji. Po uruchomienia okna programu mamy wyświetlone nazwy wszystkich partycji wraz z ich rozmiarami, przez co łatwo określić, z którą mamy do czynienia.
Katalog docelowy również sprawia początkującym użytkownikom wiele problemów. W tym przypadku jest to /media/windows/hdc1, jednak jak wspominałem wcześniej może to być dowolny katalog na naszym dysku lokalnym. Zwykle montowania dokonuje się w katalogu /mnt/, to też warto tam stworzyć swój katalog (wymagane uprawnienia roota).
Po zamianie tych dwóch ścieżek można już dodać linijkę do pliku fstab i zapisać w nim zmiany. Po ponownym uruchomieniu komputera zawartość dysku NTFS powinna być widoczna w wybranym przez nas folderze montowania.
Montowanie partycji ext3/ext4 z Linuksa
Było trochę o Windowsie, zatem pośpiesznie wracamy do Linuksa. Montowanie partycji linuksowej jest jeszcze łatwiejsze. Przykładowa linijka wygląda bowiem następująco:
/dev/sda1 /mnt/Media ext3 defaults 0 0Tutaj podobnie jak w przypadku Windowsa wyszukujemy nazwę partycji do zamontowania i podajemy katalog, w którym ma się znajdować. Ważne jest też, by nie pomylić systemu plików ext3 z nowszym ext4. Na początku wspomniałem o tym, że nazwy można też przedstawiać za pomocą UUID. Rodzi się zatem pytanie, jak można je odnaleźć. Nie jest to na szczęście trudne zadanie. Wiedząc, że nazwa naszej partycji to /dev/sda1, wpisujemy w konsoli:
ls -l /dev/disk/by-uuid/Powinno to zwrócić wynik w postaci listy partycji z przyporządkowanymi ich unikalnymi numerami identyfikacyjnymi:
Kopiujemy wybrany (Ctrl+Shift+C), a następnie wklejamy zamiast standardowej nazwy z prefiksem UUID=. Otrzymujemy zatem:UUID=ab754c24-e5a8-4b9e-8423-dc1a8a70e9b5 /mnt/Media ext3 defaults 0 0Źle wpisałem i system się nie uruchamia..
Błędy zdarzają się każdemu, najważniejsze jednak, by umieć z nich wybrnąć. Na szczęście naprawienie błędów dokonanych w pliku fstab nie należy do najtrudniejszych czynności. Jeśli po naszych modyfikacjach system się nie uruchamia, najwygodniej skorzystać z płyty Live CD Ubuntu i z jej poziomu dostać się do pliku /etc/fstab, w którym po usunięciu modyfikacji wszystko powinno wrócić do normy.
Tagi: dlugie, fstab
__Aby sprawdzić, czy przypadkiem nie siedzisz na Windowsie i masz fstab w systemie wpisz w konsoli:__
łahahahahaha
"wszystko o montowaniu partycji"
czekam z niecierpliwością na to,co nastąpi po artykule, który niestety wygląda bardziej na wstęp niż na rozwinięcie tematu.
Podoba mi sie to kolorowanie skladni w w kodzie:) Ulatwia czytelnosc -> +1
Niestety opcja user i users nie pozwala na montowanie zwykłemu userowi partycji NTFS używającej sterownika ntfs-3g- zawsze pyta o hasło. Nie wiem jak to się ma do innych systemów plików bo Ubu rozleniwia i zwalnia dziś admina z jego obowiązków, ale w tym przypadku man kłamie ;D A innych opcji nie chce mi się sprawdzać, więc pozostawiam to sprawdzić zainteresowanym ;)
z cyklu "linux dla wszystkich - a nie tylko wybrańców" polecam program ntfs-config 0.5.5 ze strony http://linuxappfinder.com/package/ntfs-config - dwa kliknęcia i masz ten sam efekt
hmm, bardzo treściwy, pomocny i przystępny artykuł.
Zamiast # ls -l /dev/disk/by-uuid/
można wklepać # sudo blkid
lubie Was, ale tytuly typu "fstab - wszystko o montowaniu partycji" sa mocno przesadzone
blkid nie działa tak samo jak
ls -l /dev/disk/by-uuid/
---
W moim przypadku blkid nie wykrywa partycji , która
została sformatowana z innego systemu.
Artykuł był pomocny, dziękuję :-)
uważam że kolega nakreślił tu bardzo ważny temat, zwłaszcza dla kogoś kto całe swoje (komputerowe) życie poświęcił WINODWSOWI zwłaszcza, że tam dyski zawsze były widziane od początku uruchomienia systemu.
Ja miałem problem po przesunięciu partycji swap i utworzeniu nowych - ten artykuł był bardzo pomocny.Zaoszczędził czas.
Jak można zamontować partycję NTFS tak aby jeden użytkownik (nie root) mógł otwierać ją do odczytu i zapisu, a pozostali tylko do odczytu?
:)
napisz wiecej o montowaniu partycji i dyskow bo malo napisane jest
dzien dobry
Thanks for sharing such a informative blog! Our iot sim have specific uses and features that offer unique benefits to a business looking to improve or start their IoT and M2M connectivity. Please get more info on iot sim.
Managing phone expenses when traveling abroad might be challenging—particularly considering the hefty roaming fees a typical home SIM card would incur. M2M Sim Card
A page that is linked from one of your most significant internal pages will also likely rank well, but a page that is hidden deep inside your site may have trouble being crawled and indexed. Marketing companies Philadelphia