Cztery obszary robocze w Unity. Fot: Canonical.

Zwykle po wydaniu nowej wersji Ubuntu pojawia się tekst dotyczący czynności, które warto wykonać zaraz po instalacji danej edycji systemu. Tym razem osobny wątek warto przeznaczyć dla samego Unity, które może być dla wielu użytkowników dużym zaskoczeniem.

Niewtajemniczonym przypomnę, że Unity to nowe środowisko tworzone przez Canonical, które zastąpiło znane dotychczas Panele GNOME. Wciąż można się do nich przełączyć (wybierając odpowiednie środowisko w ekranie logowania), jednak możliwość ta ma zniknąć w kolejnych wydaniach Ubuntu.

Użytkownikom dystrybucji od Canonical pozostaje więc przyzwyczaić się do Unity, poczekać aż będzie jeszcze bardziej dopracowane, bądź całkowicie zmienić system operacyjny. Choć jest to dopiero pierwsza finalna wersja Ubuntu z Unity, już teraz środowisko może być bardzo wygodne, pod warunkiem, że nieco dostosujemy je do naszych wymagań.

Przeźroczysty górny pasek i efekty

Zacznijmy od poprawy wyglądu. Unity działa jako plugin Compiza, zatem na początek musimy wyposażyć się w narzędzie do konfiguracji tego typu wtyczek. Zainstalujemy je poleceniem:

sudo apt-get install compizconfig-settings-manager
Menedżer ustawień CompizConfig to narzędzie dobrze znane osobom, które zajmowały się modyfikacją wyglądu systemu. W oknie głównym odnajdujemy wtyczkę "Ubuntu Unity Plugin":

Okno edycji ustawień pluginu Unity

Z tego poziomu możemy wygodnie edytować przeźroczystość górnego panelu (Panel Opacity), czy zmieniać wielkość ikon, a tym samym szerokość samego paska (Launcher icon size). Dostosujemy tutaj także animacje związane z ukrywaniem panelu (Hide Animation), jak również ustawimy dodatkowe rozmycie pod ekranem głównym (Dash Blur).

Zmiany widoczne są od razu podczas ich ustawiania, jednak należy pamiętać, że na przykład dodatkowe rozmycia wiążą się z dużym (zależnie od możliwości sprzętu) spadkiem wydajności całego środowiska.

Zmiana liczby obszarów roboczych

Tutaj również wielu użytkowników sygnalizuje problemy i choć liczbę obszarów roboczych bardzo łatwo zmienić, trzeba przyznać, że funkcja jest znacznie trudniejsza do znalezienia niż na przykład w przypadku GNOME Shell.

Osiem obszarów roboczych w Unity.

Tym razem również można się posłużyć Menedżerem Efektów CompizConfig. Wystarczy w nim odnaleźć (w głównym oknie programu) pole "Ogólne", po czym na karcie "Rozmiary pulpitu" możemy dowolnie ustawić poziomą i pionową liczbę obszarów roboczych. No dobra, maksymalnie po 32 w pionie i poziomie.

Menu kontekstowe bardziej kontekstowe

Podczas korzystania z Unity, menu kontekstowe pozwala na przykład na wygodną zmianę utworu w Banshee czy uruchomienie określonych funkcji programu bez konieczności wywoływania całego jego okna. Jak łatwo się jednak domyślić, na razie bardzo niewiele narzędzi oferuje rozszerzone wsparcie dla Unity , musimy się o to więc zatroszczyć sami.

Menu kontekstowe Unity. Fot: omgubuntu.co.uk

Warto przy tym zachować zdrowy rozsądek i na przykład jeśli korzystamy z LibreOffice bardzo sporadycznie, strata czasu na przygotowywanie menu kontekstowego nie wydaje się dobrym pomysłem. Prawdopodobnie w przypadku kolejnych wydań i tak zostanie ono zaimplementowane.

W przypadku menu dla Chromium i Gmaila bądź Banshee, wystarczy pobrać następujące pliki:

• Chromium: db.tt/6ualAMU
• Gmail: db.tt/uXWWhTm
• Banshee: db.tt/uRcDDaH

a następnie przenieść je do katalogu:

~/.local/share/applications
Jeśli chodzi o OpenOffice, całość jest nieco bardziej skomplikowana, a zainteresowani znajdą procedurę instalacji na zaprzyjaźnionym blogu omgubuntu.co.uk (w jęz. angielskim).

Liczba nieprzeczytanych wiadomości

Unity sprawdza się lepiej niż pasek w wyświetlaniu dodatkowych informacji na temat uruchomionych narzędzi. Potrafi między innymi wyświetlić liczbę nieprzeczytanych wiadomości ze skrzynki pocztowej, czy komunikatora.

Licznik nieprzeczytanych wiadomości. Fot: omgubuntu.co.uk

Aby obok ikony Pidgina znaleźć informacje o liczbie nieprzeczytanych wiadomości wystarczy dodać do systemu repozytorium:

sudo add-apt-repository ppa:jfi/pidgin
A następnie odświeżyć listę oprogramowania i zaktualizować Ubuntu. Na koniec należy jeszcze raz zalogować się do systemu.


Przywracamy obszar powiadamiania

Canonical w trosce o skupienie użytkowników postanowiło mocno ograniczyć liczbę aplikacji, które mogą korzystać z traya systemowego, czy bardziej prawidłowo - obszaru powiadamiania. Jeśli często używany przez nas program nie uświadczył łaski Canonical, można samemu dodać do go "białej listy" narzędzi obecnych na górnym pasku.

Najpierw jednak potrzebna będzie aplikacja Dconf-Editor, którą zainstalujemy wpisując w konsoli:

sudo apt-get install dconf-tools
Następnie skrótem klawiszowym Alt+F2 wywołujemy okienko w którym wpisujemy po prostu:

dconf-editor
Następnie w drzewie ustawień przechodzimy do desktop -> gnome -> unity -> panel. Na liście możemy teraz dowolnie dopisywać narzędzia, które wyświetlą się w trayu.

Edytor konfiguracji ustawień GNOME. Fot: UbuCentrum.net

Bardziej kompleksowym rozwiązaniem jest całkowite odblokowanie obszaru powiadamiania, którego można dokonać wpisując w konsoli:

gsettings set com.canonical.Unity.Panel systray-whitelist "['all']"
Skróty klawiszowe

Launcher

• Super - wywoływanie menu uruchamiania
• Super-1 lub 2 lub 3 i tak dalej do 0 - otwieranie, bądź zaznaczenie aplikacji
• Super-T - otwieranie kosza
• Alt-F1 - ustawienie zaznaczenia na menu uruchamiania
• Alt-F2 - wywoływanie ekranu głównego w "specjalnym trybie", by uruchomić komendę
• Ctrl-Alt-T - uruchamianie okna Terminala

Ekran główny

• Super (wciśnięcie) - wciśnięcie uruchamia ekran główny
• Super-A - otwiera sekcję aplikacji
• Super-F - otwiera sekcję "pliki i foldery"

Panel

• F10 - otwiera pierwsze menu na panelu

Zarządzanie oknami

• Super-? - tryb oddalenia, pokazuje wszystkie okna we wszystkich obszarach roboczych
• Super-D - minimalizuje wszystkie okna, ponowne wciśnięcie je przywraca
• Ctrl-Alt- ← / → / ↑ / ↓ - zmiana obszaru roboczego
• Ctrl-Alt-Shift- ← / → / ↑ / ↓ - przeniesienie okna do innego obszaru roboczego

Początek długiej drogi Unity

Unity już teraz działa bardzo sprawnie, choć na razie zaimplementowano w nim jedynie funkcje bez których większość użytkowników nie wyobraża sobie korzystania z systemu. Wkrótce większy nacisk zostanie położony również na łatwiejsze wyszukiwanie zasobów i jak wspominałem niedawno, nie tylko tych znajdujących się na lokalnym komputerze.